Του Μιχάλη Τζανάκη
Τα χτυπήματα της «λογικής» είναι απανωτά! Όχι ότι είχαμε την ψευδαίσθηση ότι υπήρξε ή μάλλον επικράτησε ποτέ, αλλά σε λίγο θα «ξεχάσουμε» κι αυτά τα λίγα που «ξέρουμε»!
Γνωρίζουμε -δεν υποπτευόμαστε πλέον- ότι το σύστημα εξουσίας είναι τόσο «βαθύ» ότι τα πλοκάμια αυτής της εξουσίας μπορούν να τυλίξουν οποιονδήποτε, αλλά σταδιακά περνάμε σε μια φάση «μεταδημοκρατίας» διαμορφούμενη από «λέσχες», «δεξαμενές σκέψεις», ιδιότυπα «δίκτυα» και διάφορες καμουφλαρισμένες μορφές προπαγάνδας που τείνουν να «στραγγίξουν» και την τελευταία ικμάδα λογικής μας.
Όσο αμνήμων και αποστασιοποιημένος και να είναι κάποιος παραξενεύεται να παρακολουθεί την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να παίρνει πρωτοβουλίες τη στιγμή του μεγάλου μακελειού στη Μέση Ανατολή και να υποδέχεται στο Προεδρικό Μέγαρο συγγενείς απαχθέντων της Χαμάς, ενώ την ίδια στιγμή πραγματοποιείται κανονική γενοκτονία που έχει φέρει εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους για την σφοδρή επί δικαίων και αδίκων επίθεση των Ισραηλινών! Αλήθεια είναι δυνατόν να αποκλίνει τόσο πολύ το «περί δικαίου αίσθημα» με τον κρατικό τακτικισμό να σταθούμε δίπλα στον «δυνατό» με το σαθρό και ανιστόρητο επιχείρημα ότι είμαστε στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Κρίμα ως «Πρώτη Πολίτης» να μεροληπτεί και να τάσσεται με την μία πλευρά των εμπόλεμων, αντί να διατρανώσει την πάγια αρχή του Ελληνισμού που από την αρχαιότητα εξύμνησε την ΕΙΡΗΝΗ και καταδίκαζε απερίφραστα κάθε πλευρά επιθετικότητας και ΑΔΙΚΙΑΣ!
Και μέσα στην μία «πρόκληση» της κυρίας Προέδρου, να και η βαρύγδουπη βράβευση (!!!) -από κάποιο «Δίκτυο»- του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ο οποίος «δοξάστηκε» από παρευρισκόμενους και μη -παρόντος και του νυν πρωθυπουργού που φαντάζομαι και αυτός τότε αναφερόταν στον «αρχιερέα της διαπλοκής» ή μήπως όχι;
Πόσο εύκολα «δοξάζεσαι» στην Ελλάδα ακόμα κι αν την έχεις ρίξει σα βράχια; Πόση αμνημοσύνη, πόση υποκρισία, πόσος καθεστωτισμός, πόσο ψεύδος; Ε, όχι και ο Σημίτης πολιτικό «κεφάλαιο»…
Θα τρελαθούμε εντελώς…
